Hər bir valideyn körpəsinin ölümün nə olduğunu soruşacağına hazır olmalıdır. Eyni zamanda, belə bir söhbətə əvvəlcədən hazırlaşmaq və ya daha da yaxşısını özünüz başlamaq məsləhətdir. Bəs düzgün sözləri necə seçmək olar, körpənizə nə deməlisən? Belə ciddi bir söhbətə necə başlamaq olar? Nə deyəcək və nəyə susmaq daha yaxşıdır?
Təlimat
Addım 1
Bir çox valideyn övladının uşaqlığını qaralmaması üçün ölüm mövzusuna körpəsi ilə mümkün qədər uzun müddət toxunmamağa çalışır. Əslində, ona ölüm haqqında əvvəlcədən və uşağa əlçatan bir formada danışmaq daha yaxşıdır. Bu söhbət yalnız asan olmayacaq, eyni zamanda körpənizi qaçılmaz gələcəyə hazırlamağınıza da imkan verəcəkdir.
Addım 2
Ölüm haqqında uşağınıza 3-4 yaşında danışa bilərsiniz. Bu vəziyyətdə ifadələr mümkün qədər sadə olmalıdır. Məsələn, ona izah edə bilərsiniz ki, çiçək yataqlarında köhnə çiçəklər payızda ölür, amma baharda yeniləri yerində böyüyür. Keçən il burada çiçək açan çiçəkləri xatırlayırıq, bunları da xatırlayacağıq.
Addım 3
Ailənizdə problem yaşanıbsa və uşağın qohumlarından biri ölmüşsə, bu həqiqəti körpədən gizlətməməlisiniz. Daha yaxşı bizə deyin ki, məsələn, nənəm xəstə idi, çox yaşamış və çox şey görmüşdü. İndi o, artıq bizimlə yaşamır, amma daim bizi müşahidə edir və həyatını qəlblərimizdə və xatirələrimizdə davam etdirir.
Addım 4
Bir çox uşaq da bir ev heyvanının ölümünə çox həssasdır və bunun içində qeyri-təbii bir şey yoxdur. Bir uşağın kədərlənməsi olduqca normaldır. Sizin vəzifəniz körpəni dəstəkləmək, həmçinin ev heyvanının ölüm faktını mümkün qədər yumşaq bir şəkildə ona təqdim etməkdir.
