Təəssüf ki, uşaqlar və valideynlər arasında münaqişəsiz bir əlaqə yoxdur. Mübahisələrin ən xoşagəlməz tərəfi hər iki tərəfin güzəştə getmək istəməməsidir, buna görə barışığa doğru ilk addımı atmaq çox vacibdir.
Çox vaxt valideynləri ilə münasibətlər çıxılmaz vəziyyətə düşdükdən sonra insanlar qapını arxalarına vuraraq evdən çıxırlar. Ciddi münaqişə həddən artıq olduqda mübahisələr sona çatır və valideynlər və uşaqlar hamının çox acı bir şəkildə peşman olacağı bir şey söyləyə və ya edə bilər. Bu cür hallar ümumiyyətlə bir-birini dinləmək istəməməsi, baş verənlərə başqasının baxışından baxa bilməməsi səbəbindən baş verir.
İnsanlar niyə valideynləri ilə dava edirlər?
Hər hansı bir normal insan övladını çox sevir. Valideynlərin etdikləri hər şey, səhv və ya qeyri-etik görünsə də, ən yaxşı niyyətlə edirlər. Uşaqları üçün yaxşılıq anlayışı hər kəs üçün çox fərqlidir. Tez-tez münaqişənin əsası, uşağın artıq böyüdüyünü və tamamilə müstəqil olduğunu qəbul edə bilməyən valideynlər tərəfindən uşağın şəxsi məkanının pozulmasıdır. Bir çox valideyn, yetkin bir uşağın qərarlarının bütün nəticələrinin yalnız çiyinlərinə düşəcəyini qəbul etməyə hazır deyil. Bəzən elə olur ki, bir uşağın idealizə olunmuş obrazı, böyümüş bir insan valideynlərin onun fikrinə zidd hərəkət etdikdə gerçəkliklə toqquşmaya tab gətirmir.
Gənc bir insanın barışıq üçün ilk addımı atması daha asandır. Bunu anlamaq çox vacibdir.
Valideynlərinizlə necə barışmaq olar?
Barışmanın mümkün qədər tez baş verməsi üçün ona doğru ilk addımı atan uşaqdır. Çünki ən sərt valideyn də səmimi və dürüst bir üzr istəməyə qarşı dura bilməz. Ürəyinizdən ürəkdən danışmalı, bütün fikir ayrılıqlarını müzakirə etməli və mübahisədən dərhal sonra etməlisiniz. Köhnə kinləri unutmaq və bağışlamaq çətindir.
Mübahisə həddini aşmışsa, barışıq üçün daha çox vaxt lazımdır. Uşaq valideynləri narahat bir vəziyyət barədə fikirlərini mümkün qədər düzgün şəkildə ifadə edə biləcəkləri konstruktiv bir dialoqa hazırlamaq üçün diplomatik qabiliyyət göstərməlidir. Belə bir vəziyyətdə valideynlərdən özlərini uşağın yerinə qoymalarını xahiş etmək yaxşı işləyir. Yalnız prinsiplərdən imtina etməyə, bəyənmədikləri şeyləri etməyə, istəklərinə zidd bir şey etməyə məcbur olsalar, necə davranacaqlarını düşünməlidirlər. Ümumiyyətlə, belə bir istək onları uşaqlıq və ya gənclik dövrünə qaytarır, baxışlarını dəyişdirir ki, özləri üçün hissedilməz şəkildə uşağının tərəfini tutsunlar. Belə bir dialoqda valideynlərə bütün vacib qərarların, həyat yolu seçiminin, səhvlərin adekvat şəxsiyyət inkişafının çox vacib bir hissəsi olduğu fikrini çatdırmaq vacibdir.
Barışıq zamanı mümkün qədər səmimi olmaq çox vacibdir.
Bu cür hər hansı bir dialoqun sonunda oğlan (və ya qız) sadəcə valideynlərə onları nə qədər sevdiyini və qiymətləndirdiyini söyləmək məcburiyyətindədir. Çünki sonda vacib olan duyğu və münasibətdir.
